Ένας αρχαίος μύθος συνδέει τη Λέσβο με τον διάσημο λυράρη και τραγουδιστή Ορφέα, ο οποίος λέγεται πως σκοτώθηκε από κακές θεότητες στη Θράκη, που τον διαμέλισαν και πέταξαν τα κομμάτια του στον Έβρο, με το κεφάλι και τη λύρα του να καταλήγουν στη Λέσβο. Η ιστορία της Λέσβου όμως ξεκινάει το 1507 π.Χ. όταν εποικίστηκε από τους Πελασγούς, έπειτα από τους Αχαιούς το 1393 π.Χ. και από τους Αιολείς το 1100 π.Χ.. Κατά τον 7ο αιώνα π.Χ., το νησί έγινε κέντρο καλλιτεχνικών και φιλοσοφικών επιτευγμάτων και μεγάλης ναυτικής δύναμης. Τον 6ο αιώνα π.Χ., η Λέσβος κατακτήθηκε από τους Πέρσες. Το 479 π.Χ. καταλήφθηκε από τους Αθηναίους και έγινε μέλος της Δηλιακής Συμμαχίας. Το 334 π.Χ. έγινε μέρος της Μακεδονικής Αυτοκρατορίας και, μετά το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, έπεσε στην κυριαρχία των Πτολεμαίων. Το 88 π.Χ., οι Ρωμαίοι κατέλαβαν τη Λέσβο και την έκαναν μέρος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Μετά την πτώση της αυτοκρατορίας, Σαρακηνοί και Λατίνοι κατέλαβαν διαδοχικά το νησί το οποίο τελικά έγινε τμήμα του Βυζαντίου το 1261. Το 1354, η Λέσβος περιήλθε στην κυριαρχία των Γενουατών που κράτησε μέχρι το 1460, οπότε και αντικαταστάθηκαν από τους Οθωμανούς. Τα σημάδια της Τουρκοκρατίας παραμένουν ζωντανά μέχρι σήμερα στη Λέσβο, καθώς εκεί υπάρχουν πολλά τζαμιά. Το 1824, οι νησιώτες επαναστάτησαν ενάντια στους καταπιεστές τους αλλά η επανάσταση πνίγηκε στο αίμα. Στις 8 Νοεμβρίου 1912, η Λέσβος απελευθερώθηκε από τον ναύαρχο Κουντουριώτη και τον στόλο του. Η Συνθήκη της Λωζάνης, που υπογράφηκε το 1923, δήλωνε την ένωση του νησιού με την υπόλοιπη Ελλάδα. Ένα άλλο σημαντικό γεγονός στην ιστορία της Λέσβου ήταν το έτος 1922 όταν οι πρόσφυγες της Μικράς Ασίας ήρθαν στο νησί και έδωσαν μια νέα οικονομική και πολιτιστική άνθηση στην τοπική κοινωνία. Η Λέσβος κατακτήθηκε για τελευταία φορά από τους Γερμανούς κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και απελευθερώθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 1944.
