Σύμφωνα με την αρχαία ελληνική μυθολογία, η Λήμνος ήταν το νησί του Ηφαίστου. Ένας μύθος λέει ότι προσγειώθηκε σε αυτό το νησί όταν η Ήρα, η μητέρα του, τον πέταξε από τον Όλυμπο επειδή είδε ότι ήταν άσχημος. Οι κάτοικοι του νησιού τον φρόντισαν και ως αντάλλαγμα, εκείνος τους δίδαξε την τέχνη του σιδηρουργού. Ωστόσο, ένας άλλος μύθος συνδέει την ιστορία της Λήμνου με τον Φιλοκτήτη, έναν αρχαίο ήρωα που εγκαταλείφθηκε στη Λήμνο στο δρόμο για την Τροία. Οι αρχαιολογικές ανασκαφές στο ναό του Καβείριου και στην αρχαία τοποθεσία Πολιόχνη έφεραν στο φως πρώιμους οικισμούς από την Εποχή του Χαλκού. Η Λήμνος περιήλθε στην περσική κυριαρχία τον 5ο αιώνα π.Χ. και εντάχθηκε στην Αθηναϊκή Συμμαχία μετά το τέλος των Περσικών Πολέμων, όπου και παρέμεινε για όλη σχεδόν την Κλασική Περίοδο. Στη συνέχεια η Λήμνος πέρασε σε μακεδονική κυριαρχία. Οι Ρωμαίοι κήρυξαν το νησί ελεύθερο το 197 π.Χ. αλλά το έδωσαν πίσω στην Αθήνα το 166 π.Χ.. Μετά τη διαίρεση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, η Λήμνος εντάχθηκε στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Μετά την πτώση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, η Λήμνος έγινε λεία πειρατικών επιδρομών. Το 1453 πέρασε στην κυριαρχία των Γενουατών, γεγονός που έφερε μεγάλη οικονομική και εμπορική ακμή. Από το 1462 έως το 1479, η Λήμνος υπήρξε αντικείμενο πολέμων μεταξύ Βενετών και Τούρκων. Η Βενετία αναγκάστηκε να τη δώσει στην Οθωμανική Αυτοκρατορία όταν έγινε η υπέρτατη δύναμη του Αιγαίου. Μετά την Ελληνική Επανάσταση του 1821, η Λήμνος, όπως και τα άλλα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, δεν εντάχθηκε στο νεόκτιστο Ελληνικό Κράτος. Η Λήμνος τελικά απελευθερώθηκε το 1912 αλλά ενσωματώθηκε στην υπόλοιπη Ελλάδα το 1920.
